Być może nie jest to najczęściej spotykana z możliwych sytuacji na rynku pracy i wiele zależy tu od obranego przez nas zawodowego kierunku, ambicji oraz kraju, w którym poszukujemy zatrudnienia – lecz zarazem nie da się ukryć, że każdy z nas może potencjalnie zostać poproszony o wysłanie do pracodawcy CV w języku angielskim. Umiejętność napisania go w odpowiedni dla angielszczyzny sposób staje się więc tym samym stosunkowo potrzebną (zwłaszcza z uwagi na współczesną popularność tego języka) umiejętnością, którą zdecydowanie lepiej jest posiadać, niż nie.
Zarazem jednak naprawdę niewielu z nas wie, jak napisać CV po angielsku. Mylić się także mogą tu ci, który pomyślą, że sprawę załatwi tutaj proste przetłumaczenie wersji polskiej na język obcy. Rzecz jest nieco bardziej skomplikowana, niż może wydawać się na pierwszy rzut oka – i choć nietrudna do wyuczenia, zawsze warto jest postawić pierwszy krok w kontekście tejże wiedzy.
Jak więc przystało na pierwsze kroki, warto jest rozpocząć naukę w tej kwestii od samego początku dokumentu, znanego jako CV. Na samym jego szczycie w polskich wersjach zazwyczaj widnieje pełna nazwa tego, co oferujemy potencjalnemu pracodawcy – „Curriculum Vitae”. W wypadku wersji angielskich jednak przyjęło się odejście od stosowania tego sformułowania w jakiejkolwiek formie, szczególnie zaś na samym początku dokumentu. W miejsce tego, co zwykle umieszczamy na jego szczycie, w wypadku wersji anglojęzycznych warto jest wyszczególnić swoje imię i nazwisko – można w dodatku uczynić to przy użyciu odpowiednio pogrubionej czcionki. Dalsze detale tożsame są z wersją polską – trudno jest wszak w ogóle wyobrazić sobie CV w jakiejkolwiek odmianie bez podania danych kontaktowych. Te więc umieszczamy tak, jak przyjęło się także w kraju nad Wisłą.
Następnie zaś, przejść można do prawdopodobnie najważniejszej części anglojęzycznego CV – z pewnością zaś przyciągającej największą uwagę pracodawcy. „Job objective” to miejsce, gdzie opisujemy pokrótce swój cel zawodowy, starając się de facto przedstawić pracodawcy. Opisujemy swoje ambicje, oczekiwania związane z konkretnym stanowiskiem na które aplikujemy, akcentujemy chęć samorozwoju – wszystko to jest aż nadto mile widziane w tej części.
Dalsze części różnią się w dużej mierze nazwami oraz detalami. W wypadku następującej po „job objective” rubryki „work experience” podobnie jak w wersji polskiej, chronologicznie umieszczamy całą naszą historię zawodową – jedyną różnicą może być jedynie nacisk na podanie zakresu obowiązków przy danych stanowiskach. Podobnie w wypadku działu „education and training” – tutaj podajemy uzyskane stopnie naukowe w podobnie chronologicznej kolejności. Kończące anglojęzyczne CV referencje zaś spointować możemy zdaniem „References available upon request”.
Jak więc widać, anglojęzyczne CV nie jest bynajmniej czymś kompletnie niezrozumiałym. Warto jest jedynie zweryfikować podstawowe różnice w sposobie pisania takich dokumentów między językiem angielskim, a polskim. Więcej informacji na temat pisania CV po angielsku znajdziesz w artykule: https://cvninja.pl/artykul/jak-napisac-cv-po-angielsku
